toen fotojanus en de zijnen het stulpje waar ze nu wonen in gebruik namen, was de tuin voor het grootste deel bedekt met terrastegels en klinkerkes. het enige wilde plantje dat er overleefde was het onderwerp van de foto van vandaag. op heden zijn de terrastegels grotendeels verdwenen, en wordt de tuin wilder en wilder. en het wilde plantje neemt meer en meer plaats in. ergens, heel ver in het achterhoofd van fotojanus doemt af en toe het spookbeeld van het verplicht aan te leggen herbarium, ten tijde van de eerste kandidatuur biologie. "de eerste kandidatuur", het is ondertussen al een begrip dat naar de geschiedenisboeken is verwezen...maar, ergens in dat herbarium zat hetzelfde plantje, en ik geloof dat ik het robertskruid had genoemd...
1 opmerking:
En als dat plantje een klein beetje fatsoen in zijn lijf heeft, dan zegt het beleefd: 'Ja, fotojanus, wat wilde je zeggen?' wat robertskruid is inderdaad de naam waar dit plantje naar zou moeten luisteren.
Een reactie posten