Onze kust is van nature zandig. Maar de mens zou de mens niet zijn, als hij dat in de loop der tijden niet heeft veranderd. Dijken, strandhoofden, havenmuren, windmolens...ze vormen een een nieuw type woonplaats voor vele planten en dieren die normaal rotskusten nodig hebben. Voor een marien bioloog zijn zandige zeebodems 'zachte substraten', en rotsen en zo zijn dan 'harde substraten'. Harde substraten die door de mens gemaakt zijn, zijn dan artificiële harde substraten. En zo kreeg u in 1 keer inzicht in de terminologie der mariene biologen. en natuurlijk in 1 keer een foto waar ik de theorie over hyperfocale afstanden eens in de praktijk probeerde te brengen. alweer terminologie..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten