parasiet

het is tijd voor eens iets anders. het kunnen niet altijd beesten of planten zijn, wat dacht u van een combinatie? hierboven kan u een galappel bewonderen: gemaakt door een plant als reactie op een infectie van een snoodaard: een parasitair insect (dat kan luisteren naar de merknaam galwesp, maar ook galmuggen of galmijten) heeft de plant geinfecteerd en die gaat nietsvermoedend galappels produceren, die het voorlopige tehuis en restaurant vormen voor de larve.
ik zal u eens iets strafs vertellen: uit galappels die op eikebladeren gevonden werd inkt gemaakt. er werd het een en het ander aan toegevoegd, dat mengseltje werd zwart en er kon geschreven worden. en zeg nu niet dat u dat al wist...

insectenkoning

net zoals kinderen (én volwassenen - we geven het toe) graag kijken naar de leeuwenkoning, zo kan ik genieten van de insectenkoningen. of liever, de insectenkeizers, want dat is indrukwekkender! dames en heren, het onderwerp van vandaag: de libellen! die beesten intrigeren mij mateloos: hun bouwplan is gedurende era's aan evolutietijd vrijwel ongewijzigd gebleven en toch heeft de voorhistorische architect eraan gedacht om alles te voorzien opdat het beest in de mode zou blijven! al eens bekeken hoe zo een libel heen en weer zoeft om het territorium te vrijwaren van snode indringers? of nog indrukwekkender: hoe ze schijnbaar moeiteloos dagvlinders achtervolgen, vangen en opeten in de vlucht? het stuntgehalte van een enkel libellenindividu overschrijdt vele keren dat van de volledige verzameling james bond films!

hieronder zie je de smaragdlibel, vorige week gefotografeerd in dardennen. eerst dacht ik dat ik met een soort metaalglanslibel te doen had, maar wegens geen geel aan de kop en nog wat vleugelkenmerken bleek het al snel om een smaragdlibel te gaan.



het volgende beest vliegt nu ook volop bij ons: de platbuik. deze kan nog niet lang als libel door het leven gaan: de vleugels blonken nog volop toen ik het beestje tussen het gras ontdekte, en vliegen ging ook niet echt. de platbuik is op het eerste zicht te verwarren met de oeverlibel, maar de platbuik heeft die zwarte vlekken aan de vleugelbasis. of hoe je zo tot een ezelsbruggetje komt voor een westvlaming: de platbuik heeft plekken op zijn vleugels...

fotojanus goes butterflies

vrijdag was het weer zover: er was een viroindagje gepland. fotojanus stond ontiegelijk vroeg op, en gewapend met frigobox, pulle kaffie, camera en macrolens zoefde ik vrolijk richting paradijs op aarde. maar de lucht kleurde donker, en het zag er eigenlijk buiten ook niet al te warm uit. eenmaal aangekomen bleek het niet warmer te zijn dan 12 graden, en was de kleur van de hemel eerder zwart dan blauw. net op tijd herinnerde de godin van de viroin zich echter dat het daar altijd goed weer is, en nog voor mijn fototoestel goed en wel uit zijn draagtas was gehaald, brak de zon door en kon het feest beginnen. het vlinderfeest wel te verstaan, niet zozeer het fotofeest. vlinderportretten maken is niet onmiddellijk het makkelijkste ter wereld, goede vlinderportretten maken is zo mogelijk nog minder makkelijk, getuige deze foto van het groentje...


er zijn dingen te fotograferen die ook hier kunnen gefotografeerd worden, alleen vliegen ze daar iets dikker en is de kans op een propere foto groter. hier mijn beste foto van een icarusblauwtje tot nu toe, maar dit moet veel en veel beter kunnen...



andere beesten vliegen bij ons van geen kanten, maar gaan in 99.9 % van de gevallen op de grond zitten. een rustige achtergrond is dus te vergeten, getuige daarvan deze foto van het bruin dikkopje...



maar af en toe is iets deftigs te maken van een beestje dat bij ons niet vliegt, wat een mens al eens blij kan maken. Dames en heren: het bont dikkopje.



en de volgende behoort tot de koningen der dagvlinders: de parelmoervlinders. die dingen zijn - wegens verlies van geschikt biotoop - heel zeldzaam geworden. verder zijn ze moeilijk te determineren als je de onderkant niet ziet, omdat de bovenkant van de vleugels niet diagnostisch is. onderstaand beestje is een zilveren maan of een zilvervlek, maar wat het juist is mag joost weten...
en als joost het weet, mag hij samen met mij de godin van de viroin op de blote knieën dank betuigen, voor het wegjagen van de wolken, voor de vlinders, voor de planjtes, voor de libellen (waarover later meer)...

herdershartje

af en toe kan de natuur abstract zijn, toch als je ze op de juiste manier in beeld brengt. dergelijke fotografie kan op mijn bewondering rekenen, als het goed gedaan is. zelve vind ik het niet makkelijk om te doen, maar u zal zich herinneren dat ik eigenlijk nog geen jaar (of zou het net een jaar zijn) bezig ben met het fotograferen van het leven rondom mijn persoontje. u zal, samen met mij, vaststellen dat we aan het afdwalen zijn... abstractie in de natuur, dát was het onderwerp van het literair gepleeg van vandaag. bepaalde fotograferen manouvreren wat met hun camera terwijl de sluiter dichtgaat, andere fotografen zoeken het detail op. ik ben zelf nog volop aan het experimenteren. deze keer zocht ik het detail op...

ogenblik revisited

ik weet het, ik weet het! vele mensen zijn mij voorgegaan met het frontaal fotograferen van allerhande beesten. onlangs was er in kortrijk nog een grote stadstentoonstelling met fotoots van tom linster, waar fantastische beelden te zien waren van frontale beesten. maar dat wil niet zeggen dat ik het ook niet mag proberen. dit is een nachtvlinder, meer bepaald de kweekgrasuil, en ook deze is op mijn eigen grondgebied gefotografeerd!

spontaniteit

af en toe ga op tocht in de tuin. niet dat de trip mij uitermate kan vermoeien, daarvoor is de tuin veel te klein. maar wat niet kan vermoeien, kan wel boeien...in onze tuin ligt namelijk een partijtje nieuwe aarde, die ik er eigenhandig en tot wanhoop van mijn rug zelve heb ingeschept. een aantal planten worden daar nu ingestoken, een aantal zaden werden met brede armwzaaien aan deze nieuwe grond toegevoegd, en hier en daar komt iets vanzelf de kop opsteken. spontaan dus. zoals deze viooltjes. als ik het goed is dit een akkerviooltje. als ik het goed heb...

schoon hoekske

wie het kleine niet eert is het grote niet weerd! een waarheid als een koe, om eens een boutade te gebruiken (en daarmee meteen het woord 'boutade' een plaats op fotojanus te gunnen).
op een wandelingetje doorheen kuurne viel mijn oog op dit klein hoekje. de beheerder van het heulebeekdomein heeft hier met wat hout en met hulp van de tijd een heel mooi, maar klein hoekje geschapen. respect!

nog dardennen

het is vrijdag! straks begint het weekend en is er misschien tijd om buiten een fotootje te nemen. voorlopig kan ik hier alleen nog dingen posten van vorige week in dardennen. hierboven zie je een aardbeivlinder. een klein vlindertje dat altijd heel laag boven de grond vliegt en zich meestal op gras, of op het zand neerzet. geen enkele kans dus om zo een beetje te fotograferen met een prachtige wazige achtergrond. maar zeg niet dat het geen mooi beestje is!

hieronder dan twee boswitjes die aan het doen zijn wat ze moeten doen! zich voortplanten! en dat in tijden van economische recessie! mensen, neem er een voorbeeld aan: pak elkaar vast en geniet!

dardennen

Alhoewel ik graag rondloop in natuurgebiedjes in eigen streek, en probeer om fotoots te nemen dicht bij huis, is de lokroep van de ardennen voor mij veel te stevig om hieraan te weerstaan. er zijn zo van die streken waar ik me goed voel, en ik kom er dus veel terug. den eersten mei is mijn "seizoen" begonnen, en ik wilde de platgetreden paden eens verlaten. ik trok mijn stoute avonturiersschoenen aan, en vertrok met vastberaden tred op zoek naar het onbekende. bovenstaande foto is genomen te midden het voor mij onbekende. onderstaande foto toont een sleutelbloemvlinder, foto getrokken te midden het voor mij onbekende...